Column Sophia de Jong
Predatiebeheer, onmisbare schakel in het herstel van de weidevogelstand
"Oe, daarachter, daar loopt wat. Het loopt wel charmant. Dat is geen haas. Dat kan wel een vos zijn,” zegt Jan Visser terwijl hij de verte afspeurt. En ja hoor – het silhouet verandert van profiel en de vos is onmiskenbaar zichtbaar in de warmtebeeldkijker. Dat is één vos!
In het weidevogelgebied Hoeksmeer hebben we eind februari samen met wildbeheerders predatietellingen uitgevoerd. Die avond gaan we op pad met Jan Visser, Jan Rondhuis en René Dijkema – drie ervaren wildbeheerders die het gebied als hun broekzak kennen. We zijn met drie man en één vrouw sterk, elk uitgerust met een warmtebeeldkijker waarmee we ook in het donker dieren kunnen waarnemen aan hun warmteafdruk.
Om de 500 meter stoppen we met de auto en scannen we het veld vanuit het open raam. We zien veel hazen, ganzen en zelfs al enkele kieviten die zijn teruggekeerd naar het gebied. Het is mooi om te zien hoe het landschap weer tot leven komt.
In totaal worden er die avond drie vossen en één steenmarter gespot in het Hoeksmeergebied. Deze informatie is van groot belang om gericht predatiebeheer uit te kunnen voeren, zodat we de broedkansen van kwetsbare weidevogels kunnen verbeteren.
Predatiebeheer
Predatie, het opeten van eieren en kuikens, is inmiddels een van de grootste bedreigingen voor het broedsucces van weidevogels. En laten we eerlijk zijn: het gaat hier niet om een natuurlijk evenwicht. Er zijn momenteel teveel predatoren, waardoor predatoren veel meer invloed hebben dan vroeger. De vos en de kraai hebben geen natuurlijke vijanden meer, maar onze weidevogels des te meer.
Predatiebeheer is geen makkelijke of populaire maatregel. Het raakt aan onze emoties over natuur en dierenwelzijn. Maar als we onze weidevogels willen behouden, dan kunnen we er niet omheen. Zonder gerichte en verantwoorde regulering van predatoren blijft het bij symptoombestrijding. Dan beschermen we nesten, maar worden de kuikens alsnog 's nachts opgehaald door de vos.
Daarom is predatiebeheer geen wraakactie op de vos of de kraai – het is een noodzakelijke keuze voor balans. Het stelt boeren, natuurbeheerders en collectieven in staat om daadwerkelijk verschil te maken voor de soorten die we willen beschermen. Het gaat niet om het uitroeien van predatoren, maar om het terugbrengen van de druk naar een niveau dat weidevogels aankunnen.
We kunnen blijven debatteren over methoden, tijden en grenzen. En dat moeten we ook blijven doen. Maar laten we vooral erkennen dat predatiebeheer een onmisbare schakel is in het herstel van de weidevogelstand. Want als we blijven wachten, is straks het geluid van de weidevogel verdwenen.
About the author
Sophia de Jong